- |
-
مقایسه دو روش آبیاری قطره‌ای و لوله مدفون در صرفه‌جویی آب و کاهش تبخیر
پذیرفته شده برای ارائه شفاهی
اصل مقاله (248.17 K)
نویسندگان
مرکز تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی و منابع طبیعی سیستان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، زابل
چکیده
این پژوهش در منطقه ادیره واقع در 25 کیلومتری شمال شرق شهر زابل انجام پذیرفت. هدف از اجرای آن شناسایی روش آبیاری کارآمد و سازگار با شرایط اکولوژیکی منطقه سیستان بود. برای اجرای این تحقیق ابتدا آماده سازی بستر آن فراهم شد. 12 چاله به ترتیب به عمق و قطر 80 و 60 سانتی‌متر و فاصله 4 متر ایجاد شد. 6 لوله پلاستیکی به طول 6/0 متر و قطر 5 سانتی‌متر و سوراخ‌هایی به قطر 6 میلیمتر در قسمت پایین آن به منظور توزیع رطوبت در عمق خاک و حرکت ریشه به پایین با استفاده از رطوبتی که لوله پلاستیکی در اختیار آن می گذارد، تهیه شد. 6 عدد نهال توت برای تیمار آبیاری با استفاده از لوله پلاستیکی و 6 عدد نیز برای تیمار آبیاری قطره‌ای تهیه شد. در این پژوهش دو تیمار همراه با لوله پلاستیکی و آبیاری قطره‌ای و کاشت گیاه توت مورد پژوهش قرار گرفت. شوری آب محل تحقیق ماهانه اندازه‌گیری شد. رطوبت خاک از دو عمق 25 و 50 سانتیمتری پای نهال‌های آبیاری شده با روش‌های مزکور نیز اندازه‌گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری، داده‌های پوشش گیاهی شامل ارتفاع نهال، تعداد شاخه، قطر و تاج پوشش و همچنین تغییرات رطوبت پروفیل خاک تیمارهای دو نوع آبیاری مذکور با استفاده از نرم افزار SPSS مورد مقایسه میانگین‌ها قرار گرفت. نتایج نشان داد که یافته‌های روش آبیاری با لوله در تمام ویژگی‌ها نسبت به نوع دیگر در حد بالاتری قرار داشت. از لحاظ مقایسه آماری بین میزان رطوبت و تعداد شاخه‌های نهالها در دو روش مذکور اختلاف معنیداری وجود نداشت. ولی بین ویژگی‌های تاج پوشش، ارتفاع و قطر نهالها در سطح 01/0 اختلاف معنی‌دار بود. علت چنین اختلافی به این دلیل است که در روش آبیاری همراه با لوله آب بدون آنکه تبخیر شود در زمین نفوذ و به‌طور مستقیم مورد استفاده گیاه قرار می‌گیرد، ولی در روش دیگر بخش اعظم آبی که در اختیار گیاه قرار می‌گیرد، تبخیر می‌شود. بنابراین نتیجه‌گیری می‌شود روش آبیاری با لوله کارآیی بهتری نسبت به روش قطره‌ای به‌منظور صرفه‌جویی در آب و کاهش تبخیر دارد.
کلیدواژه ها
موضوعات